Ks. prof. dr hab. Piotr Poręba urodził się 22 kwietnia 1908 roku w Mystkowie w parafii Świętych Apostołów Filipa i Jakuba, jako syn Marcina i Katarzyny (z domu Sekuła). Rodzice jego byli rolnikami na ziemi mystkowskiej. W 1915 roku rozpoczął naukę w miejscowej szkole, a następnie po przerwie na skutek działań wojennych kontynuował ją w szkole podstawowej (4-klasowej), którą ukończył w 1921 roku. W tym samym roku rozpoczął naukę w Gimnazjum w Nowym Sączu, a następnie od 6 klasy uczęszczał do Gimnazjum  w Tarnowie, gdzie złożył egzamin dojrzałości w 1929 roku. W tym samym roku wstąpił do  Seminarium Duchownego w Tarnowie, w którym odbył 5-letnie studia teologiczne uprawniające do przyjęcia święceń kapłańskich, które otrzymał w 1934 roku, z rąk Biskupa Franciszka Lisowskiego. Po święceniach kapłańskich, podjął pracę duszpasterską w Parafii Zbylitowska Góra (1934-1936), a następnie w Czchowie nad Dunajcem pełnił obowiązki katechety, a także administratora parafii (1936-1938). Od stycznia 1938 roku do września tego samego roku był krótko katechetą w Parafiach Gwoździec i Śnietnica koło Tarnowa. Natomiast od września 1938 roku pełnił przez dwa niespełna lata obowiązki dyrektora Bursy i katechety gimnazjalnego w Grybowie. W czasie wojny ks. Piotr Poręba pełnił obowiązki wikariusza w parafii Podegrodzie koło Nowego Sącza (1940-1942). Potem pracuje bardzo krótko w Parafii Łososina Górna, do końca 1942 roku. Następnie przebywa na  urlopie zdrowotnym (1942-1945). Brał w tym czasie udział w tajnym nauczaniu, a także w ruchu oporu, za co trafił do więzienia. Po uwolnieniu z więzienia na nowo podjął obowiązki nauczania i wychowania młodzieży w szkołach średnich w Nowym Sączu, a w latach 1945-1956 pracował w Grybowie jako katecheta i kierownik i wychowawca internatu młodzieży męskiej. W roku 1947 rozpoczął studia pedagogiczne i psychologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, które ukończył w 1950 roku, uzyskując magisterium z zakresu tych dyscyplin, a w roku 1960 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych.  W latach 1956-1963 pracuje jako katecheta w Parafii Sędziszów. Przez siedem lat jest tutaj katechetą, choć również z przerwami. Swoje absencje w pracy katechetycznej wykorzystywał na dalsze upragnione studia. Jednak absencje te miały również źródło polityczne. Wiemy dobrze, ilu to Polaków za przynależność do AK szło do więzień. Także ks. Poręba naraził się władzom komunistycznym i ukrywał się. Jakiś czas przebywał u ks. proboszcza Jakubiaka w Dąbrowie Tarnowskiej, a także w Warszawie i innych miejscach.

Od 1963 roku pracował jako wykładowca w Warmińskim Seminarium Duchownym w Olsztynie oraz jako wykładowca psychologii rozwojowej i pedagogiki rodzinnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Na Uniwersytecie Jagiellońskim studiował pedagogikę uzyskując stopień magistra filozofii na podstawie pracy ,,Pedagogika Jana Ochorowicza”. W 1960 roku uzyskał doktorat nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy ,,Pedagogika Jana Władysława Dawida na tle epoki”. Zrealizował w ten sposób marzenie swojego życia, by oddać się pracy naukowej. W 1963 roku poprosił o pozwolenie na przejście do Diecezji Warmińskiej. Od 1963 r. wykłada w Warmińskim Seminarium Duchownym w Olsztynie. Trzy lata później przenosi się na Katolicki Uniwersytet Lubelski i uzyskuje habilitację w zakresie dydaktyki religii na podstawie pracy ,,Działalność wychowawcza i poglądy pedagogiczne ks. Walentego Gadowskiego”. Zostaje dziekanem nowo utworzonej na KUL-u Katedry Pedagogiki Rodziny. Oddał się pracy naukowej. Czas swój wypełnił wykładami uniwersyteckimi, ćwiczeniami, jakie prowadził ze studentami, a także sam pisał i drukował. Był nauczycielem i mistrzem. Po przejściu na emeryturę ks. prof. Poręba powrócił do rodzinnego gniazda w Mystkowie. Zmarł 22 lipca 1991 roku. Ks. Piotr Poręba żywo interesował się szczególnie dwoma zagadnieniami: rodziną i jej funkcją wychowawczą oraz katechezą oraz katechizacją dzieci i młodzieży. W rodzinie widział ogromną rolę w wychowaniu młodego człowieka. Oryginalność jego poglądów polegała na tym, że jako pierwszy w Polsce wyszedł naprzeciw chrześcijańskim małżonkom  z „teologią praktyczną”, przeszczepiając na polski grunt wskazania Soboru Watykańskiego II. Wśród najbardziej praktycznych metod wychowawczych, które trzeba przekazać młodym ludziom przygotowującym się do małżeństwa, wskazywał  atmosferę wychowawczą domu rodzinnego, oddziaływanie rodziców przez przykład oraz metodę dialogu wychowawczego. Doskonale wdrożył te założenia ks. prof. Piotr Poręba organizując na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Katedrę Pedagogiki Rodziny – pierwszą uniwersytecką katedrę o tym profilu w Polsce.

Ważniejsze pozycje naukowe ks. prof. Piotra Poręby:

1. Psychologiczne uwarunkowania życia małżeńskiego
2. Wartości pedagogiki Jana Korczaka
3. Współżycie pokoleń na bazie rodzinnej
4. Psychologiczne uwarunkowania życia rodzinnego
5. Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży
6. Psychologia życia małżeńskiego i rodzinnego
7. Wychowanie dziecka w rodzinie
8. Pedagogika specjalna

           

         Ks. Piotr Poręba zmarł 22 lipca 1991 roku. Pogrzeb odbył się 25 lipca. Wzięło w nim udział trzech biskupów: bp Wojciech Ziemba z Olsztyna, bp Jan Styrna oraz bp Jan Bednarczyk. Byli też przedstawiciele wyższych uczelni i wielu kapłanów. Trumnę z jego ciałem złożono w grobowcu rodzinnym na miejscowym (starym) cmentarzu w Mystkowie. Postać ks. Piotra Poręby bardzo głęboko wpisała się w historię Mystkowa.